Nieuwe slogan voor het tweede

De afgelopen 3 wedstrijden van Blokkers 2 waren niet echt om naar huis te schrijven. Laat staan om er een verslag van te maken en de digitale snelweg op te sturen. Als verslaggever moet je je echter laten zien in goede tijden, maar ook in mindere tijden. Juist tijdens dieptepunten zijn er aanknopingspunten voor interessante verhalen.

Het verhaal van de derde wedstrijd vorige week was echter echt niet interessant. Blokkers mocht afreizen naar Middenmeer om op een verlaten complex met enkel twee teams en een scheids aan te treden. De wedstrijd verliep volgens hetzelfde patroon als de twee voorgaande: Blokkers kwam al vroeg op een niet te overbruggen achterstand. Vlak voor rust en na rust kwam Blokkers wel weer aardig in de wedstrijd, maar in deze fase van het seizoen heeft het team te weinig stootkracht om zichzelf terug in de wedstrijd te voetballen. Kortom, 5-1 verlies tegen een niet eens zo sterke tegenstander.

Deze week stond DWB 2 op het programma. Van de vele spelers met (spier)pijntjes waren er enkele definitief afgevallen en een flink aantal voelden zich wel weer in staat om minimaal 45 minuten te draven over het kunstgras. Op papier stond er een aardig aantal op het wedstrijdformulier, maar met de ervaringen van afgelopen weken zegt het totaal aantal beschikbare spelers voor een wedstrijd niets over het uiteindelijk aantal fitte spelers na 90 minuten. En om alvast de clou een beetje weg te geven: vandaag volgde hetzelfde patroon. De slogan van het tweede is al jarenlang "Oud zijn doen we samen", maar tegenwoordig zou "Kreupel zijn doen we samen" beter passen.

Blokkers begon de eerste helft voorspoedig. Pogingen tot aanvallen van DWB werden in de kiem gesmoord en Blokkers kreeg de ruimte om te combineren richting het doel. Grote kansen leverden dit niet direct op, maar wel een flink aantal halve kansen. Veel daarvan werden tot corners omgezet. Bij deze corners kon voorstopper Erik meegaan om zijn kopkracht te laten zien. Bij de eerste corner bracht hij zichzelf nog niet in stelling, maar bij de tweede corner stond hij wel goed opgesteld om Blokkers op 1-0 te zetten. Een verdiende en terechte voorsprong en zowaar wat anders in vergelijking met de afgelopen weken.

Voor rust werd de eerste wissel van Blokkers verbruikt: een onwillige spier bij Olcay belette hem om verder te spelen. In de rust werden nog twee spelers gewisseld uit voorzorg. Danny en Bobkar (die net papa was geworden van zijn eerste kind, nogmaals gefeliciteerd!) kwamen in het veld om de voorsprong met beleid uit te breiden.

Datzelfde beleid kon eigenlijk direct na rust al de prullenbak. De limo van DWB leek namelijk met extra siroop aangemaakt te zijn. Met veel meer energie drukte men naar voren en aan de kant van Blokkers begon het letterlijk te piepen en te kraken. En dat had geen goed effect op diverse spiermassa's. Hoe langer de helft duurde hoe meer spelers gewisseld moesten worden. Vooral in de verdediging moest het nodige aangepast worden: Mark, Ross en Jasper verdwenen in korte tijd naar de kant. Al die wisselingen

Ondertussen was DWB op gelijke hoogte gekomen en dat gaf niet alleen de burger moed, maar ook de De Weere Buffels. Sinds minuut zesenveertig speelde Blokkers ver onder het niveau van de eerste helft. Een gelijkspel uitslepen uit deze moeizame tweede helft zou het maximaal haalbare zijn. En dat werd niet gehaald. Na ongelukkige actie van invalkeeper Ömer en daaropvolgende overtreding van een verdediger kon scheids Kenan niets anders dan de bal op de stip leggen. Ömer kon zich niet direct omtoveren tot penaltykiller waardoor DWB op 1-2 voorsprong kwam. Blokkers probeerde in de laatste minuten nog wel druk naar voren te geven, maar de echte spirit en kracht om terug te komen was al lang verdwenen. Zodoende verloor het tweede voor de vierde keer op rij.