Nul nuller nulst

De laatste keer dat er vanuit het tweede vlaggenschip nieuws te vertellen was eind vorig jaar. Het was een tijd waarin het vlaggenschip al behoorlijk averij had opgelopen. Nadat de eerste drie confrontaties in het voordeel van Blokkers waren beslist, kwam daarna de klad erin. In december werd de zesde opeenvolgende verliespartij genoteerd.

Na de lange winterstop ging Blokkers daarom op zoek naar eerherstel. De eerste gelegenheid tegen angstgegner Valken werd met 3-9 verloren en vorige week werd in de stromende regen en op het waterbed van ons eigen kunstgrasveld wederom verloren: 2-4.

Acht wedstrijden verliezen met soms dikke cijfers geeft twee dingen aan: er belanden te veel doelpunten achter onze eigen keeper en aanvallend maken we te weinig klaar. Veelal wordt dit veroorzaakt doordat elke week een andere opstelling nodig is. Maar ook doordat we soms gewoon net niet genoeg manschappen op het wedstrijdformulier kunnen zetten.

Om een nieuwe deceptie te voorkomen werd al vroeg in de week de balans opgemaakt qua aan- en afmeldingen. Na de ruime selectie bij de vorige wedstrijd was het voor deze wedstrijd echter flink behelpen. Op zondagochtend stonden er 14 mogelijke spelers op het wedstrijdformulier, maar vlak voor het doordrukken van de wedstrijdselectie werd het aantal alweer met twee verminderd. Twaalf man is voor ons team net even te weinig. De kans dat er een aantal spelers de volledige 90 minuten niet kunnen halen door een pijntje hier of daar, is gewoon levensgroot. We moesten het er echter maar mee doen.

De gemiddelde leeftijd van het team was flink omlaag gebracht. Doordat er geen doelman gevonden kon worden, werd een grote wens ingewilligd in een huis langs de Westerblokker. Elke voetballende vader droomt van de keer dat hij samen met zijn zoon in een echte wedstrijd samenspelen. Voor zo'n droom is het overigens zeer aan te bevelen om vroeg met kinderen te beginnen. Anders kom je in de situatie zoals vandaag terecht. Eigenlijk is veertien jaar namelijk veel te jong om te debuteren bij de senioren, maar ja het is aan de andere kant nog ongewis hoe lang zijn vader Bep op dit niveau nog zal blijven voetballen.

En zo gebeurde het dat Blokkers 2 een jonge talentvolle keeper op doel had die zoals het hoort door zijn vader werd ingeschoten:




Het debuut van de jongeling bij de oudjes verliep niet helemaal volgens plan. In de eerste minuten kreeg hij al direct 3 ballen om zijn oren. En na 20 minuten stond het zelfs 5-0 voor KGB. Stuk voor stuk waren het knullige goals; een herkenbaar recept in de laatste wedstrijden.

Het wachten was op de genadeklap en nog grotere achterstand. KGB kon de teugels echter een beetje vieren en dat gaf Blokkers meer ruimte om te gaan voetballen. Vooral Bobkar liet zien er nog niet klaar mee te zijn. Mede door zijn passjes kon hij Vincent lanceren en deze noteerde in korte tijd maar liefst drie doelpunten: 5-3. Zou het dan toch weer spannend worden? Helaas volgde het antwoord al vrij snel: het zou niet spannend worden. Uit een corner werd namelijk 6-3 gescoord, tevens de ruststand.

Na rust werd het veld groter. De jongere spelers van KGB konden dit veel beter belopen, maar kwamen niet echt . Daarnaast voelde Kasper zich steeds meer een Vis in het water in zijn doelgebied en onderschepte een aantal keer gevaarlijke pogingen. Blokkers probeerde met venijnige tegenstoten gaten in de verdedigingslinie te schieten. De beste kans van Blokkers van Ronald werd echter precies door zijn eigen teamgenoot Bobkar geblokkeerd.

Aan de andere kant wist KGB nog twee maal te scoren. Zodoende eindigde deze wedstrijd toch weer een grote verliespartij voor de club uit Blokker. De negende keer op rij dat Blokkers nul punten overhoudt aan een wedstrijd. Het wordt zaak om de scherven op te rapen, lijm te zoeken en met flinke klodders de linies aan elkaar te smeden. Begin maart staat pas de volgende wedstrijd op het programma. Genoeg tijd voor enkele spelers om fit te worden en scherper voor de dag te komen in de volgende wedstrijd(en)!