Vinger in de pap

Na de verliespartij tegen Westfriezen en tussendooroefenwedstrijd (3x woordwaarde en 2x 3x letterwaarde) tegen Schellinkhout stond vandaag de thuiswedstrijd tegen MOC op het programma. De uitwedstrijd in het najaar was er eentje geweest om niet lang over na te spreken. Blokkers was toen bar slecht en verloor 3-0.

Er leefden daarom binnen de gelederen revanchegevoelens. Dat moest wel gebeuren zonder Tako, John, Pieter en Doppie die zich ruimschoots vantevoren afmelden. Hoofd tweedejeugdopleidingen René was echter bij de pinken (hij wel ;-) ) om genoeg vervangers te regelen zodat we met 13 man op papier de wedstrijd konden aanvangen. Dat betekende wel dat het hoofd zichzelf op reserve had gezet tezamen met uw verslaggever (terwijl mijn vingers jeukten om ook revanche te nemen).

Centraal op het middenveld stonden Michel en Remco die vanuit deze positie veel vingers in de pap hadden om de aanvalsimpulsen te starten. MOC gaf in eerste instantie echter geen duimbreedte toe, waardoor de wedstrijd gelijk opging. Totdat Bep zich met het spel ging bemoeien. Met één kapbeweging stuurde hij meerdere verdedigers het bos in en vond daarmee de vrijheid om richting achterlijn op te stomen. Met een strakke voorzet bediende hij Gino die dit buitenkansje omtoverde in een doelpunt.

Je kon op je vingers natellen dat MOC hierop zou gaan reageren. Met enkele passjes de diepte in werd, werd er inderdaad gevaar gesticht. Onze linksachter Danny was echter na weken afwezigheid zo fris als 't Hoentje en liet met fraaie, correct slidings te voorkomen dat MOC keeper voor de neus van Jaap zouden verschijnen.

Juist in deze fase zou een verdubbeling van de voorsprong zeer gewenst zijn geweest. Blokkers kreeg ook mogelijkheden hiervoor, maar MOC had telkens een teenlengte over om aanvallen onschadelijk te maken, of plukte de bal makkelijk uit de lucht met hun goede keeper. Het klopt dan als een zwerende vinger dat juist aan de andere zijde de doelpunten vallen. En zo geschiedde. In korte tijd boog MOC een achterstand om naar een voorsprong. Bij de eerste goal redde Jaap in eerste instantie prima, maar in de reboundactie was hij kansloos en kreeg MOC middenvelder de bal voor het intikken voor zijn voeten. In de hoop dat hij geinspireerd was geraakt door RKC speler Florian Jozefzoon hoopte Blokkers op een misser, maar dat gebeurde niet. Vlak daarna stuurde een MOC verdediger een zeer lange bal van achteruit de diepte in. Deze aanvaller gaf voor, net over een MOC aanvaller heen die nog wel Rico een duwtje kon geven. Dat was genoeg om Rico naar voren te duwen die daardoor de bal per ongeluk beroerde met zijn arm. Je kon op je vingers natellen wat de scheids zou gaan beslissen en dat gebeurde ook: penalty. Deze werd onberispelijk in het doel geschoten: 1-2.

De voorsprong had nog groter kunnen zijn bij een andere poging. Een schot van afstand werd door Jaap gekeerd, maar bracht de bal bij een MOC aanvaller. De scheids zag echter niet door de vingers dat deze aanvaller echter voordeel had uit een eerdere buitenspelpositie waardoor zijn goal geannuleerd werd.

Na rust wist Blokkers dus wat het te doen stond: meer aanvallende impulsen om het MOC bastion te slechten. Helemaal zeker konden we de vinger niet op de wond leggen, maar de extra aanvallende energie van bijvoorbeeld doorschuiven van Kor leverde wel meer druk op het doel, maar niet echt voor gevaar. Vanwege de lengte achterin bij MOC hadden de hoge voorzetten van de zijkant of bij corners minder zin. Het alternatief van de rechtsmidden bij Blokkers was echter ook niet om naar huis over te schrijven (laat staan daar thuis woorden over vuil te maken 😉). Zijn genomen corner was na een meter na zijn trap al achter de achterlijn. Ik wil niet met de vinger wijzen, maar het was een wijs besluit om de volgende corners door een andere speler te laten nemen (zonder daarmee wel resultaat te boeken overigens....).

Zo leek de wedstrijd met een nachtkaars uit te gaan. Er was echter geen rekening gehouden met dribbelkoning Bep. Als je hem de vinger geeft dan neemt hij de hele hand. 2 minuten voor tijd ontving hij de bal op randje zestien aan de linkerkant. Tot zover zijn de meningen niet verdeeld. Wat daarna gebeurde werd nog lang over gesproken na de wedstrijd. Bep begon namelijk met zijn befaamde solo actie. Deze is befaamde doordat zijn slalom langs verdedigers veelal gepaard gaat met het betere duw- en trekwerk. In dit geval door de MOC-spelers. Ook hierover zijn de meningen nog niet verdeeld. Terwijl Bep zijn tocht vlak voor de zestien continueerde en de bal nog steeds bij zich hield, werd per extra stap zijn evenwicht minder evenwichtig. Het resultaat was dat Bep op de grond belandde.

De scheids besloot direct tot het geven van een directe vrije trap. En de MOC spelers wilden hem daarover heel graag op de vingers tikken. Bep had namelijk helemaal zelf besloten om ter aarde te storten en daar was geen MOC speler aan te pas gekomen. Moccend moesten ze accepteren dat de scheids het echter geheel anders zag en ook het merendeel van Blokkers. Het cruciale stukje in de vorige zin is merendeel oftewel niet iedereen. Er was namelijk 1 speler die niet overtuigd was. En laat dat nu net de speler zijn die als eerste naar voren geschoven werd om de vrije trap te nemen. Hij wilde zichzelf echter niet in de vingers snijden en nam een wijze beslissing. Een beslissing met verstrekkende gevolgen, maar het zorgde in ieder geval niet voor gewetenswroeging bij hemzelf. Hij wees namelijk een andere vrije trap nemer aan: Remco.

En juist deze Remco werd uiteindelijk de gevierde man. Zijn vrije trap werd strak langs de muur geschoten en verdween laag in de hoek in het doel! En zo werd voor het sluiten van de markt alsnog een punt overgehouden aan deze zwoegwedstrijd. Een gelijkspel die gezien het spelbeeld bij de wedstrijd past. En dat klopt als een zwerende vinger.

🤙🏻