Geachte beschouwer van het Blokkers 4-relaas,
De tijd van lijdzaam toezien hoe donder en bliksem de atmosfeer domineerde ligt definitief achter ons. Eindelijk heeft Zeus zijn woonplaats Olympus teruggevonden om van zijn welverdiende zomerslaap te genieten. Dit biedt de soldaten van Blokkers 4 (hierna B4 genoemd) de kans om de strijd der strijden te vervolgen. Een strijd die uiteindelijk moet leiden naar een explosie van roem en geluk. Maar beste lezers, strijd kan nooit gewonnen worden zonder slachtoffers. En het zal nog veel bloedvergieten kosten vooraleer de Blokkerse Haan haar victorie zal kunnen kraaien.
Laten wij ons richten op de veldslag van de 3de zondag in maart, anno 2019. Een dag die voortaan de boeken in gaat als de dag dat Ares voor het eerst zijn gezicht liet zien en daarmee zijn reputatie waarmaakte door pas te verschijnen als de oorlog al is begonnen. Sterker nog, hij besloot pas in den 2-en helfte ten tonele te verschijnen. Op dat moment waren de antagonisten uit Sweagh al succesvol aan een offensief begonnen. Dit edoch niet verwacht was, aanschouwende het eerste halve deel van de confrontatie tussen beide strijdende partijen.
Plaats van handelen was een landerij waar godin Demeter haar voorhoofd over zou fronsen. Ofschoon zij beter had kunnen weten als liefdespartner van Zeus. De B4-strijders verkwisten vele malen de bal door onfortuinlijke gevolgen van een mengeling van natuurkundige en scheikundige wetmatigheden die niet waren geincludeerd in de lijst der vaardigheden van de diverse actoren, al dient te worden gememoreerd dat de ketters uit Swaegh aan dezelfde onvolkomenheden werden blootgesteld.
Desalniettemin leek de vijand een peulenschil beter ingericht op het heersende ecosysteem waarbij vooral ouderwets wapengekletter werd ingezet om de B4-strijders te ontwrichten. Het leek welhaast alsof Odipeus het paard van Troje weer van stal had gehaald. B4 had zich laten hypnotiseren en was weerloos tegen de misleidende lastrichtingen die gedurende het 1ste bedrijf over de landerij bliezen onder toeziend oog van Zephyros, die zoals immer vanaf de Noordzee zijn zeggenschap trachtte te behouden.
Net op het moment, tijd van handeling is 5 minuten na de voorgeschreven verpozing, dat het thuisfront zich illusies begon te bouwen in den hoofden, sloeg B4 ongenadig toe met meerdere succesvolle penetraties door de Swaeghse verdedigingsmuur die minder duurzaam bleek dan de wanstaltige onbetaalbare klimaatplannen der stadhouders te ’s Gravenhage.
Het verdere verloop van deze veldslag laag zich raden beste lezers. Terwijl den opponent kermend en kwezelend de neutrale opperbevelhebber verzocht om de voleindiging in te luiden, jouisseerden de gele horde van het tijdverdrijf door menigmaal het doelwit te bereiken en genadeschoten af te vuren. Er was 1 dappere strijder die zich niet kon beheersen en zijn heil zocht in de 7 hoofdzonden. Het gevaar van definitieve transformatie lag als een jagend roofdier te wachten op een kans om toe te slaan. Maar net voordat Tartoras definitief greep kreeg op de ziel van deze bondgenoot, daalde de uil van Minerva naar beneden en pakte hem met haar vleugels goed vast en weerhield hem van een fatale val in de donkere spelonken van het morele gezag.
De veldslag was ten einde, beste lezer. De Borealen uit Blokker konden met hun zegepraal aanvangen richting het badhuis en etablissement. Palla Athena zag dat het goed was en kon zich voor even weer richten op het verblauwen des hemels. Het eindoordeel zag er positief uit, ofschoon niet alle handelingen de kronieken ingaan als een heldendaad. Maar lieve mensen, was het niet Pigliucci, de Italiaanse wetenschapsfilosoof die eens memoreerde: “Perfect zijn is niet nodig om gelukkig te worden”. En met die gedachte, beste volgers, moet ik u tijdelijk verlaten om op een later tijdstip terug te keren met een nieuw heldenepos over B4.
Eindstand: 2-7 +1 spookdoelpunt van oppergod Taco.
