Cliches

ALC 2 (zon)

0 - 1

v.v. de Blokkers 2 (zon)

Competitie

6e klasse 02

Datum

4 oktober 2020 11:45

Accommodatie

Onbekend

Ik vrees dat ik dit verslag met enkele cliches moet aanvangen. Het vervelende aan cliches is dat je ze vaak hoort en dat ze waar zijn. Waarheid als een koe is bijvoorbeeld een bekend cliche dat heel goed de kern van een cliche omschrijft. Het professionele journaille probeert omslachtig cliches in hun stukjes te vermijden, maar soms ontkom je er niet aan, juist omdat cliches wel de kern van een thema goed weergeven.

Goed, laat ik er meteen maar eentje ingooien. Dan hebben we dat gehad. Bij voetbal gaat erom dat je 1 doelpunt meer maakt dan de tegenstander. Aspecten als balbezit, hoekschoppen, doelkansen, aantal spelers op het veld, zijn leuk voor de statistofielen, maar irrelevant voor de einduitslag. Blokkers 2 had in de wedstrijd zo’n beetje op alle facettes een mindere score dan haar tegenstander, behalve de belangrijkste dan….

Er stond een felle wind over het complex in Abbekerk. Het grijze wolkendek, vallende bladeren en nul toeschouwers deden de rest. Ideale omstandigheden voor een wedstrijdje aanpoten tegen een team “youngsters” met weinig talent, maar wel meer longinhoud dan de gemiddelde Blokker-speler.

Blokkers startte de 1^ste helft tegen de wind in. Gesteund door moeder Natuur nam ALC het initiatief met veel druk naar voren. De Abbekerkers hebben zich blijkbaar bekwaamd in de 3 seconden regel, al verleende Blokkers alle medewerking hierbij. Wat wel goed ging was het bouwen van de gele muur. ALC had moeite om deze muur over te komen. Op de momenten dat dat lukte was daar Koning Ross die zijn fort met succes verdedigde.

En toen was Blokkers zomaar een keertje in de zestien van de tegenstander. Daar ging Doppie neer begeleid met zijn inmiddels bekende kreet alsof hem groot leed werd aangedaan. De vragende blik naar de leidsman deed de rest: Pingel. Ömer toonde zich andermaal een bekwame vervanger van de afwezige Pingelmaster Mark Sneek. 0-1.

Daarna bleef ALC beter, creeerde wat halve kansen, hoekschoppen, vrije trappen, maar de grootste storm leek voor eventjes over. Blokkers kwam er enkele keren gevaarlijk uit. Eigenlijk had 1 van die uitbraken een doelpunt moeten opleveren, maar eerlijk gezegd zou dat te veel van het goede zijn geweest.

Na rust dacht Blokkers met de wind mee, meer aan voetbal toe te komen. Niets was minder waar. Dat had mede te maken doordat de ploeg de helft van de tijd met een man minder speelde door 2 tijdstraffen. ALC bleef het proberen, maar de verdediging van Blokkers gaf geen krimp. Het schouwspel werd er op die manier niet bepaald mooier op. Ik denk dat eventueel geinteresseerde supporters onze minister-president dankbaar mochten zijn dat ze niet mochten komen. Vele voorzetten, combinaties en allerhande pogingen van de thuisploeg ten spijt, het ging hem gewoon niet worden. Blokkers hield de 0-1 vast en liep na het laatste fluitsignaal voldaan het veld af.

Na de wedstrijd werden onderling nog wat cliches uitgewisseld. “verloren van een bejaardencampingelftal”, was een fraai toegift van 1 van de ALC-spelers. Ik moet zeggen, dat was niet zo’n sportieve opmerking, maar als je 90% balbezit hebt gehad en heel veel halve kansen om zeep hebt geholpen, mag er best ruimte zijn voor wat frustratie. Aan de andere kant klonken er vrolijkere geluiden in de kleedkamer. “dit zijn de lekkerste overwinningen” of “we hadden nog een jaar kunnen doorspelen, dan hadden ze nog niet gescoord”. Nou ja, u kent ze wel, die verbale vreugdeuitingen na een onverdiende overwinning tegen een matige tegenstander.

Goed. Alles leuk en wel. Maar wel gewoon 3 gespeeld, 9 punten. Dat is al even bijzonder als misleidend. Want laten we nu niet denken dat dit ook maar iets zegt over de rest van het seizoen.

Verslaggever: Mark Dop