Vorige week moest u het weekend afsluiten zonder verslag. Onze wedstrijd tegen DESS werd op het laatste moment afgelast omdat het veld nog bevroren was. Een goede beslissing, maar wel rijkelijk laat. Enkele dames van ons stonden op dat moment al op het veld.
Hoewel niemand iets kan doen aan de situatie, is het voor onze meiden wel een beetje zuur. De wedstrijd wordt blijkbaar niet meer vanzelf ingepland en hierdoor komt ons (mini)-kampioenschap in gevaar. Onze concurrent met net zo veel verliespunten gaat, calamiteiten voorbehouden, wel al zijn wedstrijden spelen en kan ons daardoor in punten voorbijstreven. Ons voordeel in doelsaldo is as we speak 18 doelpunten in ons voordeel. Dat is wel een heel groot gat. Persoonlijk maak ik mij daar niet zo druk om (knipoog emoji), maar voor de meiden is het wel jammer, dus ga ik toch maar in de pen klimmen komende week om iets voor elkaar te krijgen.
Ik ga een beetje voorbij aan de verrichtingen van onze meiden gisteren in de eigen Arena. Om de hoop op een titel levend te houden moest er eerst gewonnen worden van Spartanen. Op papier een te nemen horde aangezien de tegenstander laatste stond. De omstandigheden waren weer eens niet ideaal. Och moedertje Natuur toch. Ze schotelde ons voor de 3de keer in korte tijd een portie herfstweer voor waar een verzopen kat u tegen zegt. De timing kon ook niet beter. Tijdens de warming-up daalden de eerste druppels neer op onze hoofdjes. Dat bleek de voorbode voor veel meer waterpret. Even gingen mijn gedachten terug naar de verregende wedstrijd tegen Strandvogels met een verkeerde afloop. Nu is er geen wetenschappelijk onderbouwde correlatie bekend tussen regen en slechte beslissingen van de coach en 1 regenwulp maakt nog geen vlucht, dus vol goede moed gingen we de strijd aan.
Die strijd ging ik aan met mijn nieuwe coachjas. Die had ik van de goede Sint gekregen. Lekker isolerend, maar zelfs dit hoogwaardige product was niet opgewassen tegen het regengeweld. Maar toch ben ik geneigd om dit product 4 sterren te geven.
En hoe was met de meiden? Nou best goed eigenlijk. Donderdag op de training werden ze verblijd met een positiespel. Normaal het startsein voor een klaagzang in canon aan bezwaren of opeens opspelende ongemakken etc. Ditmaal niets van dit alles. Ze gingen zelfs tot onze verbazing vol enthousiasme aan de slag en was het ook gewoon erg goed wat ze lieten zien. Misschien heeft het te maken met de feestdagen of zorgen de chocoladeletters en pepernoten voor een positiv sugar high feeling ofzo. Hoe dan ook, het behangplak kon ditmaal in de tas blijven.
De sfeer in de kleedkamer was ook ontspannen. Enkele dames waren in gedachten verzonken, of tenminste dat leek zo. Anderen waren elkaars haren aan het kammen, zonder kam. Ja, als mannelijk persoon blijf je je verbazen over taferelen in een meidenkleedkamer. Als vanouds gooide ik weer enkele moeilijke woorden in mijn praatje. Gelukkig hebben wij tegenwoordig Robin bij de groep die gewoon vraagt wat iets betekent. Dat opent ook weer de ogen van ons zeg maar en motiveert ook anderen om vragen te stellen. “Dat is toch een ABC-tje”, riep ik op zeker moment. Wat dat betekende, bleek nog geen ABC-tje voor de meiden. “Wat heeft het alfabet nou met voetbal te maken?”, aldus een nieuwsgierige dame. Voor alle ouders die dit lezen; ik ben ab heute ook in te huren voor een bijlesje Dutch Language, echt my specialty.
Terug naar het voetbal. De meiden hadden een duidelijke opdracht. Druk naar voren zetten en snel onze spitsen aan het werk zetten. En dat lukte! Na 132.546 regendruppels zat de 1-0 er al in! Ivaila, notabene op haar verjaardag, snelde langs haar tegenstanders en scoorde soeverein de 1-0. De akelige gedachte haar gasten te moeten ontvangen zonder een doelpuntje achter haar naam, had haar blijkbaar extra gemotiveerd.
De meiden gingen daarna vrolijk verder aanvallen. Het werd tijd voor Daisy’s moment of Fame. Zij is vandaag de trotse bezitster van een loepzuivere hattrick. Na 152.310.763 regendruppels scoorde zij de 2-0. Hierbij kreeg de enige hulp van de tegenstander, want een voorzet van haar rolde tot ieders verrassing in 1 keer in doel. Maar een goed trainer moet dan meteen vermelden dat zij voor de voorzet met hard werken de bal had veroverd. Kortom, dit had ze maar wel mooi afgedwongen. De 3-0 van haar voet kwam tot stand na een mooi steekbal van Rosalie. En nog was de honger niet gestild. De 4-0 was haar mooiste. Een mooie lob over de doelman. De bijdrage van Birtdaygirl Ivaila die met een assist aan de basis stond van Daisy’s 3de treffer mag ik niet onvermeld laten.
Wat moet je dan zeggen in de rust. Zo weinig mogelijk dus. Dat geldt dan voor de coach. De meiden waren terecht erg te spreken over hun prestatie, dus dat deden zo ook, veel.
Goed de 2de helft dan. Die was een stuk minder van niveau. Passjes kwamen minder aan, de posities werden zonder reden verlaten. Kortom, het werd een beetje chaos. Een kniesoor van een coach zou hier een punt van maken. Het was alleen een beetje jammer voor de trouwe supporters die wellicht hoopten op een voetbalshow. Spartanen was niet van plan om als schiettent te dienen en gooide meer energie in de duels. Uiteindelijk leidde al die inzet tot enkele corners en 1 schotje. Vlak voor het eindsignaal, net na druppel 1.942.534.642.986.128.431 scoorde Ziva toch nog de 5-0 met een boog- en effectbal uit een corner van Anouk. Toch nog een cadeautje voor het publiek dus.
Resultaat 5-0 winst. Eindstand van Fase 1 en 2: 12 gespeeld, 10 gewonnen en 2 verloren. 52x gescoord en slechts 10 doelpunten tegen. 5 tegendoelpunten vielen in 1 wedstrijd tegen de latere kampioen van Fase 1. Prima dacht ik zo. En mogelijk komen er dus nog wat doelpunten bij.
Nou, dit was het voor even. Tot de kerst geen verslagen meer van mijn kant. Hopelijk kan ik u ergens half januari nog verblijden met een relaas over onze kampioenswedstrijd tegen DESS. Maar die moet dan eerst nog worden georganiseerd.
Fijne feestdagen alvast en tot januari.
