Keuzes

Verliespartijen heb je in allerlei vormen. Je hebt de afslachtpartij simpelweg omdat de tegenstander veel te goed is. Je hebt de nederlaag in de laatste seconden waardoor je een kampioenschap mis of een nederlaag door een complete off-day. De Blokkers-meiden heeft deze allerdrie al meegemaakt. Sinds zaterdag is daar een 4de type nederlaag bijgekomen: die van de verkeerde keuzes.

Laten we beginnen met het gegeven dat wij voor het eerst een 9x9 wedstrijd moesten spelen. De 9x9 wedstrijden zijn speciaal ontwikkeld voor clubs die net geen elftal kunnen vormen. Elftallen moeten zich hieraan aanpassen. De 9x9 spelvorm kan alleen voorkomen bij de 2de klasse of lager. De Blokkers MO15-2 speelt 2de klasse, maar was de 9-tal dans tot nu toe ontsprongen. Tot afgelopen zaterdag. De uitwedstrijd tegen Strandvogels stond op het programma.

Met 13 meiden vast + een flexibele keepster hebben we in theorie 14 meiden tot onze beschikking. Na een korte overweging vond ik het niet nodig om een keeper te regelen, want we hadden toch meer van voldoende speelsters. Dit moesten wij maar eens met elkaar oplossen. Deze beslissing kunnen we markeren als foute beslissing nummer 1. 

Qua aantal nog geen probleem, want de teller stond nog op 13. Dat waren er zaterdag 10:00 nog maar 11 door 2 afzeggingen. Tijd genoeg om nog iets regelen, maar met 11 meiden had ik nog 2 wissels over, dus niets om je druk over te maken toch? Deze beslissing kunnen we markeren als foute beslissing nummer 2. 
Goed. 13 meiden op papier, maar 11 meiden op het veld. Dat deed onze tegenstander toch wat handiger. Die hadden 9 meiden op papier (wedstrijdformulier), maar 11 op het veld. Joost mag weten waar die andere 2 vandaan waren getoverd. Maar goed, met 11 fitte meiden bij ons aan boord, zou Strandvogels toch geen probleem mogen zijn. Foutje nummer 3.

Inmiddels was het begonnen met regenen en begon ook de wind wakker te worden. De warme kantine en kleedkamer waren aanlokkelijker voor de meiden dan de kilte van het kunstgrasveld. In goed overleg met de tegenstander werd besloten om met 10x10 op een heel veld te spelen. Dus hielden we nog 1 verse wissel over. Tijdens de warming-up kwamen er wat klachten van enkele meiden over pijntjes. Een vlugge blik op de reserve bank deed mij vrezen. Een comfortabele situatie met 4 wissels had zich binnen enkele dagen ontwikkeld tot een kleine crisis met onvoldoende fitte speelsters. Foutjes nummer 4a.

Ondanks de ongunstige ontwikkelingen leek het zoals ik verwachtte wel goed te komen. De start van de meiden van namelijk prima. We kregen ook wel kansen, maar die waren niet aan onze spitsen besteed. Het gemis van onze topscorer Ivaila deed zich voelen in deze fase. Naarmate de 1ste helft vorderde viel de regen harder en harder en werden de kansen schaarster. De verdediging van de tegenstander bleek taai. Enige positieve punt was dat Strandvogels nog minder kansen kreeg dan wij. 

Behalve kansen creëren, hadden beide teams nog een uitdaging; de ingooi. Ik vermoed dat we dit niet slechter deden dan normaal, maar de arbiter van dienst had blijkbaar een ingooi-fetisj. Alleen een perfect uitgevoerde ingooi kon zijn goedkeuring krijgen. Alle andere uitvoeringen werden zonder pardon afgefloten waarna de bal naar de tegenpartij ging. Achteraf had ik graag gezien dat hij het wedstijdformulier net zo streng had beoordeeld. Maar ja, dat zijn natuurlijk woorden van een slechte verliezer. I plead guilty! 

We schrijven de 32ste minuut. Doeltrap voor Strandvogels. 2 dames achterin vonden dit een goed moment om veters te gaan strikken. De trap kwam, gedragen door de wind, verrassend ver op onze helft. De verdedigsters hervatten hun werk, met gestrikte veters, net te laat om de aanvalsters tegen te houden. Tot ontzetting van ondergetekende, stond het 5 seconden later uit het niets 1-0. Foutje nummer 4b. Ik denk dat alle coaches die dit lezen enigszins begrip zullen voelen voor mijn korte explosie van emotie na deze ongebruikelijke gebeurtenis. 

In de rust een kleine donderspeech. Want ondanks alle tegenslag (en foute beslissingen van de coach), konden de meiden beter dan ze lieten zien.. Door het geril van de kou denk ik dat de trommelvliezen geen geluiden oppikten. We deden wat omzettingen om meer druk naar voren te creëren. Dit bracht wel wat risico’s mee, maar zolang de verdedigsters geen veters gingen strikken, zou dat toch geen probleem mogen zijn. Foutje nummer 5.

Toch leek het even te helpen. Vlak na rust scoorde Daisy de gelijkmaker na een mooie pass van Do. Laatstgenoemde moest daarna noodgedwongen naar de kant, dus moesten we de rest van de wedstrijd met 10 meiden verder. Eentje minder dan de tegenstander, waarschijnlijk een nieuw fenomeen voor hen. Op dat moment hadden we misschien het punt moeten koesteren door onze gebruikelijke posities weer in te nemen. Maar waarom zou je iets verstandigs doen als coach. Nee hoor, deze pot moesten we vol voor de winst gaan. Foutje nummer 6.

Nou even later kwamen we weer netjes 2-1 achter door een ongebruikelijk misverstand achterin. Ik kan het de meiden niet verwijten. Met andere meiden achterin en op doel is het even zoeken. Dat werd keurig afgestraft door een Strandvogels speelster. 

De resterende minuten probeerden de meiden het nog wel. De omstandigheden waren inmiddels barbaars. Stromende regen, een graadje of 5 en een stevige wind. Halverwege de 2de helft kwam daar nog een verplichte pauze van 5 minuten bij vanwege een bloedneus bij de tegenstander. In plaats van dit meisje te wisselen, vond men het blijkbaar verstandiger om rustig te wachten tot het bloeden gestelpt was. Verkleumd van de kou restte ons niets anders dan dit schouwspel te aanschouwen terwijl de tijd voor onze natte neusjes wegtikte. 
Als compensatie voor de verloren tijd kregen we van de ingooi-fetisj scheidsrechter een krap minuutje blessuretijd cadeau. We konden daar niets eens meer mee zitten. Als 12 natte theezakjes dropen we af naar de kleedkamer toen het verlossende eindsignaal had geklonken.

Het resultaat en de omstandigheden moeten we snel vergeten. Misschien dat ik een volgende keer bepaalde zaken anders zal aanpakken… Toch wat geleerd en dat moeten we maar koesteren. 
See you next time!