Zeeslag

Wederom stond er een sequel op het programma. Ditmaal was de tegenstander Always Forward. In fase 1 hadden wij onze buur in een beladen en chaotische wedstrijd met 2-0 verslagen. Ditmaal was er van chaos of paniek geen sprake. Het ging in de week voorafgaand aan de wedstrijd bijna niet over de tegenstander. Die ontspannen sfeer werd doorgetrokken naar de kleedkamer op de wedstrijddag. Hoewel dit prettiger werken is voor de begeleider, is zo’n groot contrast ook wel weer verdacht. Al die overwinningen doen wat met een puberbrein. Misplaatste arrogantie ligt op de loer! Als coach moet je de lieve beentjes weer terug op aarde zetten. Of terug op het water is misschien in dit geval meer van toepassing. 

Plaats van handeling was het stuwmeer Veld F. In Nederland schijnen we moeite te hebben om het regenwater goed op te slaan als buffer voor droge periodes. Nou, in Blokker hebben ze de oplossing gevonden hoor. Geen ideale omstandigheden voor een lekkere pot voetbal, maar mijn bemanning was er klaar voor. De wedstrijd, oftewel zeeslag tegen die piraten van Forward zal de geschiedenisboeken ingaan als de slag bij Blokkers.

Het slagschip van de Vereenigde Blockerse Compagnie, alias de Blokkeniers, verliet de kleedkamer met de wind in de zeilen. Als het golft, dan golft het goed. We waren de haven nog amper uit of de eerste beschietingen waren al begonnen. En er was meteen een voltreffer. Kanonnier Daisy surfte soepel langs haar tegenstander en vuurde raak met een geplaatst schot in de hoek. Vlak daarna was het matroos Nikki die al vrij snel de tegenstander tot overgave wilde dwingen, maar haar poging tot enteren van het vijandige schip mislukte omdat de bal naast ging.

Daarna was het de beurt aan de tegenstander om onze verdedigende linies te bestoken. Onze meiden waren niet bepaald onder de indruk van het wapenarsenaal bij de tegenstander, maar ze waren niet voorbereid op gevaar uit eigen gelederen. 

Forward had de hulp van een collaborateur nodig om terug in de strijd te komen. Het was Lieke die zich al die tijd vermomd had als Blokkenier, maar in werkelijkheid heulde met de vijand. Met haar hoofd schampte ze slinks een kanon het ruim in. Eerste doelvrouw Jasmijn had dit verraad net te laat door en kon een inslag niet meer voorkomen: 1-1. 

Normaal gesproken staat op hoogverraad maar 1 straf: zonder eten naar bed! Maar eerste Luitenant Dop en de rest van de bemanning kenden genade met de verraadster. Of dit iets te maken heeft met de familiaire band tussen Lieke en de eerste Luitenant is niet bekend. Hoe dan ook was ze zo geraakt door deze nobele daad van de Blokkeniers dat ze zich onmiddellijk bekeerde en vanaf dat moment weer meevocht aan gele zijde.

Blokkers trok met heel haar gareel naar voren en Forward moest alle zeilen bijzetten om niet te worden overdonderd. Van alle flanken werd Forward bestookt met alles wat maar als wapen kon dienen. Zeeheks Ursula had echter een pact gesloten met de piraten van Forward. Alle pogingen van Blokkerse-kant waren tevergeefs, want ketsten af op het toverschild die de heks om het doel het gespannen. Zodoende bleef de stand tot enige frustratie van Eerste Luitenant Dop 1-1 t/m een kort moment van wapenstilstand. 

De pauze was van korte duur, want met hervonden moreel gingen beide kampen een kwartiertje later weer vol in de strijd. Blokkers had duidelijk de beste bemanning, maar de sluwe piraten uit Hoorn hielden goed stand. Van echte aanvalsgolven was dan ook geen sprake. De tegenstander hield ons keurig op afstand en de paar schoten die wel het doel haalden waren te slap om een lek in de boeg te forceren. Forward kende hetzelfde probleem waardoor de wedstrijd onbeslist leek te gaan eindigen. 

Net op het moment dat beide partijen daar vrede mee leken te hebben, kwam sergeant-majoor Isa uit de kajuit gerend met een laatste kanonskogel die ze had gekregen van zeegod Neptunus. Eerste Luitenant Dop gaf onmiddellijk het commando om te vuren. Matroos Nikki doorzag de situatie vervolgens het snelst, pakte de kogel op, nam een duikvlucht onder het schild door naar de overkant en gooide het projectiel hoog in de bovenhoek buiten bereik van de 2de doelvrouw van Forward in doel.

Het Forward-schip werd niet veel later definitief tot zinken gebracht. De bemanning van de vijand kon worden gered, maar moest voor straf wel het dek zwabberen en kolen scheppen. De overwinningsvlag werd gehesen, de voltallige bemanning vierde de overwinning met het zingen van zeemansliederen. De tonen van “What shall we do with the drunken Sailor” en “Diep in de Zee” galmden over het stuwmeer richting het thuisfront dat met spanning de zeeslag van afstand had aanschouwd. Dansend op de golven trokken de meiden huiswaarts alwaar ze als heldinnen werden onthaald. 

Volgende week treffen we Strandvogels. Een ploeg met een kleine bemanning, maar de KNVB heeft ons verzocht ook minder mensen in te gaan zetten om het een eerlijke strijd te maken. Dat zal even wennen worden voor zowel spelers als coaches. Kwestie van goed navigeren en de vloedgolf af te wachten om het strand te overstromen denk ik maar.
Tot dan.