Ruime overwinning

De nederlaag van vorige week noopte de meiden tot wat zelfreflectie. Hoe kon dit gebeuren? Waar hebben we steken laten vallen? Kortom, gewoon even samen als groep zoeken naar punten ter verbetering. De meiden waren er snel uit en unaniem vonden ze dat het mijn schuld was. Daarmee was dat ook weer afgesloten en konden we vooruitkijken naar de volgende wedstrijd. Want de malle molen van het leven draait gewoon weer verder mensen.

 

Het was een bewogen week voor het land, maar ik weet niet in hoeverre de meiden hier iets van meekrijgen. Het was in ieder geval geen gespreksonderwerp in de kleedkamer. De gebruikelijke onderwerpen passeerde de revue. Voor de duidelijkheid, dan moet u niet denken dat het over de wedstrijd ging. Een gemiddelde dame van 12 a 13 jaar oud kijkt ongeveer 15min vooruit en baseert haar belevingswereld hier ook op. Dat is voor de coach wel anders en dat is maar goed uit. Diverse ziektegevallen in de verschillende teams zorgde voor wat tekorten her en der. Gelukkig speelden alle teams thuis dus was het niet moeilijk om wat hulp in en uit te vliegen. Maar goed, je bent er weer even zoet mee wil ik maar zeggen.

 

De tactiek was duidelijk. De rechterflank was in de winning mood, daar zou het meeste gevaar gesticht kunnen worden. Het was toch wel ingewikkeld, want daar wil niet iedereen met elkaar in het veld staan. 1 dame wilde na een lang overleg enkele teamgenoten in het veld gedogen, maar het was erg vaag wat ze daarmee precies bedoelde. Op links waren de meiden daar wat makkelijker in. Aan die kant laten ze elkaar nooit vallen, geven ze elkaar goede rugdekking en houden ze elkaar vast als het nodig is. Jammer dat ze met zo weinig zijn dat je onmogelijk een goede opstelling hiervan kunt maken. Ik vond ze verder wat bedroefd overkomen, maar dat kon aan mij liggen natuurlijk. U kunt zich vast voorstellen dat dit een lastige puzzel werd voor de coach. 

 

Tegenstander was KGB MO15-1. Dit keer speelden we gewoon weer 11 tegen 11 zoals het hoort. Of nou ja, er liepen 11 rode shirts (keeper niet meegerekend) in het veld. De scheidsrechter van dienst, die verder een prima wedstrijd floot, leek het handig om een rood shirt aan te trekken. Gelukkig konden wij rekenen op onze vaste supportersschare waardoor we deze numerieke onevenwichtigheid weer recht trokken.

 

De meiden waren duidelijk van plan om hun blazoen op te poetsen. Vanaf minuut 1 waren ze heer en meester. Blokkers creëerde vele kansen en KGB mocht blij zijn dat er slechts 3 treffer genoteerd konden worden tot de rust. Het waren dan wel mooie doelpunten: Nikki met haar chocoladeletter-been strak in de hoek, RenRen Jin Wen met een lange solo en strakke afwerking en tenslotte Ivaila met een prachtig boogschot over de keeper heen. Ander hoogtepunt kwam van Robin die met een elegante en lenige omhaal vriend en vijand verbaasde. Dit gebeurde op het middenveld dus had verder geen toevoegende waarde voor het scoreverloop. 

 

Beetje saai zo, maar ik kon er in de rust weinig aan toevoegen. Dat was maar goed ook, want geluisterd werd er toch niet. 

 

De 2de helft speelde KGB met een man minder. De scheidsrechter had een gedaantewisseling ondergaan en floot nu in een zwart tenue. Verder werden de meiden nog opgeschrikt door een demonstrant die zomaar het veld in liep. Deze persoon, bekend bij het Blokkerse publiek, gleed half uit toen hij spijt kreeg van zijn onbezonnen actie en omkeerde. Er is een belastende foto gemaakt van dit voorval dus dit zal nog een staartje krijgen voor de persoon in kwestie. Hij nam wel meteen een bal mee terug die door een paar voetballende meiden in het veld was geschoten. 

 

Oh ja, er werd nog meer gescoord ook. Opnieuw 3 keer. Jin Wen, Rosalie (haar eerste in Blokkerse dienst) en Ivaila waren de gelukkigen. Verder was rustig en relaxed toeven langs de kant en ook bij ons doel. Jasmijn gebruikte haar vrij tijd met het oefenen van nieuwe tiktok dansjes. Ook dit is vastgelegd op de gevoelige plaat. Ja, u merkt het, ik worstel mijzelf richting het eind van dit epistel. 

De meiden hebben het prima gedaan. Hopelijk zijn de zieken er volgende week weer bij en kunnen we met 14 fitte meiden de strijd aangaan met DESS. 

Tot dan.