Ja lieve mensen, aan alles komt een eind, dus ook aan de winterstop. Voor onze meiden duurde de pauze een weekje korter dan voor de meeste andere ploegen. Op het programma stond namelijk een inhaalwedstrijd van de fase 2 competitie. Dit was een wedstrijd die we graag wilden spelen omdat er nog iets op het spel stond: een kampioenschapje.
Omdat de wedstrijdplanner bij de bond vervroegd met kerstreces was gegaan, moesten wij zelf proberen om de wedstrijd nog in te plannen. Hiervoor was medewerking van de tegenstander (DESS) nodig. Gelukkig lukte dit allemaal zonder teveel gedoe. Toen ook de weerpluim zich gunstig ontwikkelde, konden de voorbereidingen beginnen.
Kampioen worden is gewoon heel leuk. Vooral voor de meiden zelf, maar stiekem ook voor de ouders en begeleiding. Het maakt dan niet uit dat het om een minikampioenschapje gaat. De competitie bestond uit 7 wedstrijden, je zou het ook een meerdaags toernooi kunnen noemen. Maar successen moet je vieren, want kampioen worden is voor de meeste teams geen jaarlijks fenomeen. Zelf heb ik als voetballer 2 kampioenschappen behaald en dat na 40 seizoenen. Voor een aantal meiden zou dit al hun 2de worden na 4 seizoenen. Het verschil moet er zijn.
Persoonlijk heb ik door een ervaring van enkele jaren terug een kampioenschapstrauma opgelopen. Daarom ben ik wat terughoudend met teveel poespas van tevoren. Je moet zo’n wedstrijd eerst maar eens winnen. 1 dame in ons midden had overigens een positievere herinnering aan de wedstrijd van toen aangezien ze toen bij de tegenstander speelde… maar goed, we zullen haar dat maar vergeven. 1 ouder was zo vriendelijk om taart te regelen. Coach Jaco had 2 rookpotten mee. Bij een eventuele winst mogen wij volgende week op uitnodiging van de club patatjes verorberen. Tot slot heb ik mij weer laten verleiden tot de belofte mijn jurk aan te trekken en damespruik op te doen als we zouden winnen. Ja, ik heb een jurk. Het hoe en waarom doet nu even niet ter zake.
De wedstrijdplanner van de KNVB was dan misschien op reces, de competitie-indeler niet. Tijdens de winterstop werden alle indelingen gepubliceerd. De goede prestaties van de meiden zijn “beloond” met een promotie naar de 1ste klasse. Dat betekent betere (en oudere) tegenstanders en meer kilometers voor de supporters. Mooi compliment, maar ook een fikse uitdaging. Keepsters Jasmijn is de enige die dit wel ziet zitten. Ze zal het een stuk drukker krijgen.
Maar goed. Even terug naar de reden waarom de dames aan de bak mochten: de kampioenswedstrijd. Decor was Sportcomplex SV DESS. Een mooie pakkende naam voor een sportpark. Tegenstander was dus SV DESS. Deze meiden hadden voor de kerst niet veel punten gepakt, dus een koploper zou hiervan moeten kunnen winnen. Ik wilde de meiden een anekdote meegeven over een kampioenswedstrijd van Ajax bij het reeds gedegradeerde De Graafschap in het seizoen 2015-2016 die slecht afliep. Ik vreesde dat dit bij mijn compagnon en Ajax-supporter Jaco niet in goede aarde zou vallen.
Nee, mijn bespreking ging weer lekker, de meiden hingen aan mijn lippen (figuurlijk). Natuurlijk het gebruikelijke gebrabbel over het waken van onderschatting en dat de tegenstander graag van de koploper wil winnen blabla. Ik ben eigenlijk nog op zoek naar nieuw repertoire voor mijn besprekingen. Wat dat betreft wel lekker als we vanaf volgende week geen koploper meer zijn. Ieder nadeel heeft zijn voordeel.
Maar goed. Even terug naar de reden waarom de dames aan de bak mochten: de kampioenswedstrijd. 14 meiden telde de selectie. Of eigenlijk 13,5 omdat SpoedNikki last had van een pijnlijke knie. Naar verluid opgelopen door een val in het zwembad. Ja, ik zou ook gewoon wachten met duiken tot er weer water in het zwembad is, maar wie ben ik. Het veld was zoals verwacht nogal spekkig. Niet ideaal voor de kunstgrasdiva’s van De Blokkers. Hoewel kunstgras ook niet alles is in de winterperiode. Het ijs van Thialf is op dit moment minder glad dan ons E-veld. Het heeft mij als coach bij het voordoen van een oefening al 2 slippartijen en lichte verwondingen opgeleverd. Uiteraard tot hilariteit van de dames. Een trainer die zonder schaamte een jurk durft aan te trekken, kon dit ook wel handelen.
Maar goed.. terug naar… de wedstrijd. Blokkers begon nog wat stroef, maar na een minuutje of 10 werd wel duidelijk dat het krachtsverschil groot was. Onze superspits Ivaila maakte een loepzuivere hattrick. Robin scoorde vlak voor rust de 4de met een pegel via de onderkant van de lat. Ieder doelpunt werd gevierd met een vuvuzela concert van Daan waar een stier bronstig van zou worden en een paard de hik van krijgt. Verder waren er vreugdekreten te horen en was er mooi danswerk te zien bij de dug-out. Door de meiden voor de duidelijkheid. Jasmijn onderscheidde zich bij een 0-3 stand met een goede redding toen een DESS dame plotseling voor haar opdook. Daarvoor en daarna was het vooral weer toekijken voor haar.
De 2de helft ging het in eerste instantie wat minder. De meiden leken al dronken van de champagne. DESS kwam een aantal keer in de zestien, maar een echt schot op doel kwam er niet. De laatste 10 minuten was de pijp leeg bij de thuisploeg en werd hun doel een schiettent. Ondanks meerdere knappe reddingen van hun keepster wisten we nog 3x te scoren. Eindstand 0-7. Mooie doelpunten van Do, Ziva en Isa. Behalve de mooie doelpunten, veelvoud aan kansen, was het positiespel regelmatig echt leuk om naar te kijken. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat werken tegen ploegen van een hoger niveau.
Na het laatste fluitsignaal sprongen de meiden in elkaars armen. De coaches werden op de schouders genomen (in mijn dromen). Meerdere ererondes werden gemaakt langs de volgepakte tribunes. De kampioensfoto liep wat vertraging op door de rookpot van Jaco die het erg goed deed. De plaatselijke brandweer werd al gebeld vanwege de enorme rookontwikkeling. Daarna genoten we van de lekkere taart in de kleedkamer. Winnen went nooit, maar kampioen worden al zeker niet.
Volgende week nog een toetje, of eigenlijk 2. Een diner in de eigen kantine en een trainer in jurk. Het kan niet op.
Campione Campione, olé olé olé.
Tot de volgende keer!
