Rups

Kolping Boys MO15-1 - De Blokkers MO15-2
Vv de Blokkers Meiden en Vrouwen

Nieuwe week, nieuwe kansen, nieuwe microproblemen. Blokkers meiden MO15-2 is the gift that keeps on giving. Nadat ik recent op enig moment mijn zorgen deelde over de volgzaamheid en discipline bij de meiden, was het afgelopen donderdag weer ouderwets bal. Ik had mijn volle portie geduld, contactuele eigenschappen en vocabulaire competenties nodig om de verrichtingen van de meiden op nog iets van een voetbaltraining te laten lijken. 

Nu waren er wel verzachtende omstandigheden. De toetsweek was weer in het land en er stonden wat schoolreisjes op de planning. In mijn tijd gingen we 2 dagen uit- en inwaaien op Ameland of 3 dagen survivallen in de productiebossen bij Oosterhout. Maar daar doen onze kindsterretjes het niet meer voor. Een aantal dames gingen naar Disneyland en anderen gaan komende week met klasgenoten op wintersport. Ik ben 30 jaar te vroeg geboren denk ik.

Ondanks dit alles stonden er gewoon weer 14 meiden op het digitale wedstrijdformulier voor de wedstrijd tegen Kolping Boys. Inclusief Prinses Isa die op tijd wakker was gekust na een korte nachtrust na haar trip naar Disneyland. 
Kleine voetnoot, schoorvoetend gaf Isa toe dat ze pijn had in haar voet, veroorzaakt door een tegenstander met lange tenen die haar de voet dwars zette, dus geen wit voetje bij haar haalde en daardoor lelijk van haar voetstuk was gevallen. Isa maakte zich daarna snel uit te voeten, gevoed door zorg kon ik enkel nog voor haar voeten gooien dat ik haar verrichtingen op de voet zou volgen. Het was te hopen dat ze op dezelfde voet zou doorgaan.

De voorbespreking voor de wedstrijd ging weer als een trein. Goed opgebouwd, met een kop en een staart. Kritische noten werden afgewisseld met welgemeende complimenten. De meiden stelden ook hele goede vragen waaruit bleek dat mijn praatje goed was aangekomen. Heel even werd ik afgeleid door een afbeelding van een rups met 2 grote ogen in het condens van een raam. 1 van de dames had kans gezien om tijdens het praatje haar creatieve kant de vrije loop te geven. Een rups dus. Met 2 grote ogen. Ik hoop heel erg dat het een rups was met 2 grote ogen.

We speelden dus tegen Kolping Boys in Alkmaar. Om deze wedstrijd te kunnen spelen moest ik bij alle ouders eerst ontheffing aanvragen in verband met het late tijdstip. Aftrap was om 15:15. We zouden niet voor het donker thuis zijn. Behalve Isa was er nog een dame die wel tevreden was over dit tijdstip: Jasmijn. Die moest eerst haar oude team helpen en zou daarna met de Solange-express naar Alkmaar vliegen. Om exact 15:13 kwam ze het veld op gesprint. Tot grote opluchting van de coaches en Haly die daardoor niet op doel hoefde. 

Kolping Boys was een hoogvlieger in de 1ste klasse geweest voor de winterstop. Het zou opnieuw een moeilijke wedstrijd worden dus. Zoals we elke week mogen verwachten, waren ook deze dames een paar turfjes hoger dan onze kruimels. Getuige hun warming-up, aantal coaches en nette ontvangst, wisten we dat we met een serieuze ploeg te maken hadden. Normaal gesproken wordt rond dit tijdstip de spanningsboog bij mij wat lichter. Dat bleek wel uit het feit dat ik geen 11, maar 10 meiden had opgesteld. Jaco was gelukkig wel scherp en telde een wissel te veel. Mijn gedachten waren verzonken naar mooie bloementuinen met kruipende rupsen. Het fluitsignaal van de scheids rukte mij uit die droom, the game was on!

Kolping Boys was de bovenliggende partij, zoveel was duidelijk. Onze meiden verweerden zich kranig en gaven niet veel kansen weg. Een schot tegen de lat was het belangrijkste wapenfeit van de thuisploeg. Verder probeerden ze het met schoten uit de 2de lijn. Enkele corners zorgden voor hectische momenten, maar dan was er altijd een Blokkers beentje dat in de weg stond. Gedurende de eerste helft kwam Blokkers was vaker bij het doel van Kolping. Mooiste kans was er voor de sterk spelende Ivaila die met een mooi schot de doelvrouw tot een goede redding dwong. Ook een slotoffensief van de thuisploeg vlak voor rust mocht niet baten. Zo gingen we de rust in met een verdienstelijke 0-0.

In de rust was het condens op de ramen verdwenen. In tegenstelling tot de rups waren wij wel door het oog van de naald gekropen. Maar we zagen ook kansen op een stunt, want de meiden deden het super.

Na rust hetzelfde spelbeeld. Kolping had meer de bal, maar Blokkers was een paar keer met venijnige tegenstoten gevaarlijk. Helaas kregen we toch de 1-0 om ons oren, ironisch genoeg uit een counter van Kolping. Wellicht waren we iets te overmoedig geworden en met teveel strijdsters ten aanval getrokken. De sterke spits, die grotendeels werd uitgeschakeld door Lieke, had nu eindelijk de ruimte die ze nodig had voor een schot. De lat leek ons opnieuw redding te brengen, maar de rebound viel precies op het hoofd van de meegelopen linksvoor. 

Blokkers hield daarna stand en had ook kansjes op een doelpunt. Kolping ook, maar die maakten kennis met onze topkeepster Jasmijn. Pas toen op mijn teken de meiden volop risico’s namen, kon Kolping nog verder uitlopen naar 2 en 3-0. In de slotminuut had Nikki nog een pingel moeten hebben, maar de vriendelijke leidsman deed de fluit in zijn mond, aarzelde even en besloot toen blijkbaar dat de tackle op de benen geen straf waard was. Het was maar goed dat het 3-0 stond, anders had de verder sportieve wedstrijd een onplezierig einde gehad. Dat hadden de ploegen en scheidsrechter niet verdiend. 

Supertrots op de meiden ondanks de nederlaag. De 1ste klasse is voor ons 1 grote leerschool ter voorbereiding op het volgende seizoen. Natuurlijk gaan wij wekelijks voor de overwinning, maar verliezen tegen dit soort tegenstanders is helemaal niet erg. En met deze progressie gaan we nog aardig wat puntjes binnen hengelen deze competitie. Je kunt het denk ik vergelijken met de ontwikkeling van een rups met gewone kleine oogjes tot vlinder! 

Tot volgende week maar weer. Dan gaan we weer zien hoe onze rupsjes het ervan af gaan brengen.