Serieuze werk

Na de fijne laagdrempelige kennismaking met de 1ste klasse vorige week, wisten we dat het serieuze werk nu echt ging beginnen voor onze kampioentjes. FC Den Helder Dames 1 kwam op bezoek. Nee geintje, het was maar MO15-1, overdrijven is ook een vak. Leeftijd zegt bovendien niet alles. Je bent zo oud zoals je je van binnen voelt. En onze tegenstander had de week ervoor een flinke nederlaag geïncasseerd. Dus misschien viel er wat te halen. Maar goed enkele meiden uit ons team waren 3 jaar later geboren dan hun oudste. Dat is toch minimaal 40cm in lengte en 5kg in gewicht. 

Anyway, eerste zorg was om weer voldoende meiden op het veld te krijgen. We hadden 2 afmeldingen en 1 dame die zich had verslapen. Gelukkig kwam laatstgenoemde op tijd voor de wedstrijd alsnog binnenvallen. 11:30 voetballen is ook wel erg vroeg op de dag, dus alle begrip bij de begeleiding voor deze uitglijder. Essie en Silvy kwamen de groep versterken. Zodoende kwamen we toch weer op 14 meiden uit, maar de gemiddelde leeftijd werd er door de invalsters niet hoger op. 

Tijdens de bespreking werd ingegaan op de tegenstander die meer ervaring en fysieke kracht in de strijd kon gooien. “Dat is niet eerlijk”, riep 1 jongedame. Tja, hadden je ouders maar eerder aan kinderen moeten beginnen! Zo, en toen was ze stil. Verder zag ik veel serieuze koppies, geen gegiechel, geen gepulk in andermans haren of andere voor afleiding zorgende activiteiten. Aandachtig werd er geluisterd naar mijn fan-taaas-tische uitleg, vragen van mijn kant werden goed beantwoord, nou ja, alleen mijn eigen dochter zat even mis, maar goed die is erfelijk belast. 

Eenmaal buiten schrok ik even. Boven in de lucht was een soort gele bal te zien. Navraag leerde dat dit de zon was. Ik was helemaal vergeten hoe dat ding eruitzag. Ook dit keer had ik een kort gesprek met de coach van de tegenpartij. Het was een man, dus geen diepgaande analyse van maandelijkse perikelen. Wel had ik snel door dat hij goed op de hoogte was van onze prestaties voor de winterstop. Hij had blijkbaar op voetbal.nl lopen rondneuzen. Alsof iemand niets beters te doen heeft. Het gaf mij een goed gevoel dat er meer gekken rondlopen zoals ik. 

De warming-up ging al net zo soepel als de bespreking. Potverdrie ouders, wat hebben jullie met jullie dochters gedaan de laatste tijd. Jaco en ik keken het schouwspel met enige verbazing aan. 

En dan de wedstrijd! De meiden begonnen sterk en waren minimaal gelijkwaardig aan de tegenstander. Enkele malen mochten we ook ruiken aan een doelpunt, maar we beten niet door. Den Helder had achterin de vleesgeworden Speedy Gonzales staan. Ons vertrouwde wapen konden we daardoor niet optimaal benutten. Gaandeweg de eerste helft kregen we het wat moeilijker. Gelukkig wist onze verdediging onder leiding van Isa veel tegen te houden. En anders hadden we nog Jasmijn die haar talent ondanks een serie saaie wedstrijden niet was verloren. We leken dankzij onze organisatie en inspanningen de rust te halen met 0-0 wat op dat moment het hoogst haalbare was. Helaas vond Den Helder dan toch een gaatje in onze defensie en de kans werd vakkundig afgerond. Verder werd nog de paal geraakt. 

Na rust hadden we het opnieuw zwaar. Enkele meiden hapten soms naar adem. Den Helder scoorde vrij snel 0-2 en 0-3. Opnieuw wist de tegenstander iets te eenvoudig door te dringen via het hart van onze verdediging. Puntje van aandacht, zullen we maar zeggen. Een afstraffing lag op de loer, maar onze meiden rechtten hun rugjes en bleven strijd leveren. Den Helder kreeg nog een paar kansen, maar Jasmijn was geweldig. Voorin kregen we een paar mogelijkheden en een verdwaalde corner. Meer zat er niet in waardoor wij voor het eerst in dit seizoen op de hatelijke nul bleven staan. Eindstand 0-3.

Ach, getreurd werd er niet. Dat doen de meiden sowieso niet zo lang. Nu werd na de wedstrijd ons kampioenschapje gevierd met patat, snacks en limo in de kantine. U kunt zich voorstellen dat het tot de late uurtjes gezellig bleef en iedereen met de fiets naar huis ging. Goed om nog even stil te staan bij de mooie prestatie van de meiden. Winnen zal vanaf nu minder vanzelfsprekend zijn. Maar persoonlijk heb ik genoten van de wedstrijd van dit weekend. Mooi weer, goed voetbal van beide kanten en veel strijd. Dan is verliezen niet zo erg. Het was fijn langs de lijn. 

Volgende week wacht ons een uitwedstrijd bij Kolping Boys MO15-1. Het voelt soms nog wat onwerkelijk dat wij met ons groepje dit soort tegenstanders treffen. Maar kansloos zijn we zeker niet. We hebben gezien vandaag waar we het lieten liggen en daar gaan wij lekker aan werken met elkaar. 
Tot volgende week.