Na het zuur, komt het bitterzoete... 

The day after the morning before. Tijd voor een nieuw verslag en wel van wedstrijd 11 in de voorjaarscompetitie. Het betreft de thuiswedstrijd tegen VVS. Een best of 3 wedstrijd na de nederlaag voor de kerst en de overwinning voor de paas. Wie dit keer zou winnen, zou de Blokkers-VVS cup in ontvangst mogen nemen. 

Maar eerst blikken we even terug op de afgelopen week. Een week waarin o.a. het schoolvoetbalgeweld weer neerstreek op het terrein van Blokkers. Donderdag was het de beurt aan de meiden. Het leek de organisatie leuk als wat Blokker-meiden als spelbegeleider zouden optreden. En zo geschiedde. Jasmijn, Haly, Anouk en Daisy waren bereid gevonden om dit klusje te klaren. Uiteraard liep ik daar ook rond, want er is geen dag zonder Blokkers. Enig leedvermaak kon ik niet onderdrukken toen ik zag hoeveel moeite het de meiden soms kostte om enige vorm van organisatie te behouden. Ik weet niet of het hun ogen heeft geopend met betrekking tot de chaos op onze trainingen, maar je moet ergens beginnen. 
Super dat ze dit gedaan hebben, ze zijn geslaagd hoor. 

Wat gebeurde er verder. We deden weer eens een mixtoernooitje. Succes gegarandeerd en het scheelt de trainers een hoop voorbereiding. De teamindelingen zijn nog wel een kleine uitdaging. Je moet bijna een logboek bijhouden over wie bij wie in het team wil. Om dat vervolgens ook allemaal in te vullen is een kwestie van hogere wiskunde. Voldoe je niet aan alle wensen, dan ben je de ergste persoon op aarde. Voor even dan, want als de bal eenmaal rolt, is iedereen de ellende van even daarvoor alweer vergeten. 

Goed, terug naar de zaterdag. Om de kansen op een goede afloop te verhogen, is het wenselijk om met het maximaal aantal toegestane spelers te starten. Dat werd nog even spannend omdat op een veld naast ons nog 2 van onze meiden invielen bij de 15-1. Haly moest ik bijna letterlijk uit de dug-out trekken zodat die tenminste op tijd aanwezig zou zijn. Lieke zou het begin van de wedstrijd niet halen en Sara moesten we de hele wedstrijd missen. 

De volger snapt dan dat we een uitdaging hebben, want dat zijn allebei verdedigsters. Ja, op dat moment moet je er staan als coach. Dan gaat dat creatieve brein als vanzelf aan de slag en komt die oplossing snel naar boven………Ja, dat had mooi geweest, maar ik had werkelijk geen idee. De VrijMiBo die pas laat in de avond eindigde had mijn vat met creativiteit vergist tot een slap huiswijntje. 
Nikki kreeg notie van mijn gestuntel en gooide een reddingsboei naar mij uit. Onze rappe spits wilde wel achterin spelen. Ach wat maakt het ook uit, er zijn genoeg voorbeelden van getransformeerde aanvallers die het ver geschopt hebben als verdediger. Ik had alleen de namen even niet paraat, want ook mijn lange termijn geheugen was enigszins aangetast. 

4 nederlagen is niet goed voor de sfeer zou je zeggen. Maar de meiden weten heel goed dat je niet altijd 6 kan gooien. Hoewel, ik heb dit wel een keer meegemaakt. Helaas was dat toen juist niet de bedoeling en verloor ik het spel. Pieken op het juiste moment is zo makkelijk nog niet. 

Maar goed, ik was bezig de mentale staat van de groep te beschrijven. Nou die was gewoon goed. De nederlagen tegen de topploegen in deze klasse werden schouderophalend geaccepteerd. De opkomst op de trainingen was en is erg goed en er wordt nog steeds veel gelachen. En we hebben een erg leuke seizoensafsluiting om naar uit te kijken: een weekendtoernooi in Leeuwarden.

Ik moest de meiden, tenminste de 10 die in de kleedkamer zaten, wel op scherp zetten. Want dit keer betrof het een tegenstander die onder ons stond in de stand. Kortom, hier viel wat te halen en het is zonde als je dan als team niet thuis geeft. Zoals recent gebeurde tegen DEM. Het was een verdomd goede bespreking, jammerlijk verstoord door mijn volle blaas. Toen was het weer lachen. 

Of het aan de speech gelegen had, of dat de meiden de VrijMiBo hadden overgeslagen, je weet het soms niet. Feit is dat de 1ste helft tegen VVS erg goed was. Goed positiespel, goed verdedigd en er werden vele kansen gecreëerd. Dat moest wel tot doelpunten leiden en dat gebeurde ook. Bij de rust stond het liefst 4-0. Prachtige afstandsschoten van Ziva en Robin zweefden het doel in en Ivaila was 2x keer veel rapper dan haar tegenstanders en slimmer dan de keeper in de 1v1 duels.  

Na de pauze liep het wat minder. VVS scoorde de 4-1 uit een corner die in 1 keer in doel ging. Hoewel, Jasmijn vond dat de bal niet over de lijn was. De assistent-scheidsrechter Arjan, toevallig directe familie, vond van wel. Er is een belastende foto die zijn gelijk lijkt te bewijzen. Het is niet bekend hoe gezellig het was aan de eettafel die avond… 

Blokkers pikte in het laatste deel de draad weer op, kreeg een flink aan kansen en scoorde nog 2x. Nikki, eventjes terug op haar plek in de spits, was meteen trefzeker. En Ivaila kon haar hattrick vervolmaken. Opa Jaap en Oma Gertrud waren niet voor niets gekomen. 

Achterin hadden we met Nikki opnieuw als linksachter niets meer te vrezen. Alleen moet ze als voormalig aanvaller nog leren om een goed moment uit te kiezen wanneer je rustig je sokken goed doet. Niet als je tegenstander helemaal vrij voor doel staat dus. Maar dat zijn kleine details waar we aan kunnen werken. Toch knap van mij dat ik inzag dat zij op die positie kan spelen. Het is dat inzicht wat het verschil maakt, denk ik. 

Eindstand 6-1. Mooie overwinning. De meiden waren subliem, echt heel goed. Het contrast met de 3-5 nederlaag eerder dit seizoen kon bijna niet groter zijn. Maar wat belangrijker is: De Blokkers-VVS cup is voor ons! 
We gaan nu eventjes tijdelijk op pauze. Dus ook geen verslagen van mijn kant. 11 mei vervolgen wij ons avontuur in de 1ste klasse. Ja, dan nadert ook meteen het einde van dit seizoen. Nog maar even niet aan denken, want het is nog veel te leuk. 

Groet!