Bij ons in de familie

"Doet het pijn?" vroeg zijn vader. Rens haalde zijn schouders op. Hij keek naar zijn linkerbeen en tegelijkertijd bewoog hij zijn linkerknie omhoog. "Wel een beetje" antwoordde hij op een manier zoals alleen pubers van 14 jaar kunnen doen. Hij trekt zijn broek omlaag om zijn oorlogsverwonding te laten zien met een voorspelbare reactie van zijn moeder die gauw wegkijkt en de spieren in haar gezicht samentrekt tot een grimas.

"Nu hebben we allebei zo'n mooie schroeiplek van het kunstgras op dezelfde plek!" constateerde zijn vader triomfantelijk en keek vrolijk uit zijn ogen. Rens wist nog dat zijn vader vorig weekend met zo'n zelfde blik binnen was gekomen. Je zou verwachten dat mannen op oudere leeftijd beter moeten weten. Of in ieder geval weten dat slidings langs de zijlijn op een kunstgrasveld een nogo is. Dat is gewoon raar, dat is gewoon stom. Maar ook toen was zijn vader trots geweest. Misschien niet om zijn sliding per se, maar in ieder geval om zijn doelpunt. Alhoewel hij er wel direct bij vertelde dat hij eigenlijk twee had moeten scoren. Praatjesmaker. Ikzelf heb de wedstrijd van de veteranen niet gezien. Vroeger ging ik nog wel eens mee, maar als puber blijf ik liever zondagochtend in bed dan kijken naar een stel oude mannen.

Mijn oude man komt wel bij mij kijken. En vandaag zelfs van heel dichtbij. Binnen ons JO14-1 team moeten de ouders per toerbeurt vlaggen. En blijkbaar was mijn vader aan de beurt.

Er zijn verschillende type vlaggende vaders heb ik gemerkt. Ik kan dat goed weten, want als linksachter sta je verhoudingsgewijs het meest in de nabijheid van de vlagger. Tegenwoordig officieel aangeduid met assistent scheidsrechter. Op ons niveau is dat echter te veel eer voor de persoon die gelijk met mee oploopt. Vlaggers kan je eigenlijk op twee assen uiteenzetten. Op de ene as kan je de vlaggers onderscheiden tussen meelopers en middellijnknuffelaars. Mijn vader behoort toe aan de eerste categorie. Op de andere as heb je de mate van praten en/of coachen. Sommige vlaggers hoor je niet of nauwelijks en andere vlaggers hoor je continu aanwijzigingen geven. De vlagger van vandaag behoort zeker tot de laatste categorie. Gelukkig richt hij zich niet enkel op mij, maar probeert hij ons team door aanwijzingen bij de les te houden. En dat was vandaag wel weer nodig.

Om half twaalf stonden we allemaal klaar op ons eigen hoofdveld. Onze vaste rechtsachter Lucas was op uitwisseling naar Kroatie, dus in de voorbereiding moest er een keuze worden gemaakt over de vervanger. Silvan was de gelukkige, alhoewel hij dit zelf helemaal anders zag. Na 4 overwinningen staan we bovenaan in deze eerste klasse. Dit seizoen zijn we steeds in de bovenste regionen te vinden. In de eerste fase werden we tweede achter RKAV Volendam JO14-2. En dat is ook de tegenstander van vandaag.

Na het succesvolle debuut vorige week doet Iyo ook weer mee. Vanwege zijn goede rechterbeen staat hij links in de voorhoede, en de linksbenig Thijs juist rechtsvoor. In de beginfase lukt het moeilijk om deze kracht goed te benutten. Onze aanvallen stranden vlak voor de zestien meter en Volendam probeert met passing over voornamelijk de linkerkant of richting de spits gevaar te stichten.

De Volendam aanvallers staan daarbij telkens op scherp om diep te gaan. Gelukkig lopen ze vaak net te ver en daarmee staan ze buitenspel. Gelukkig is onze assistent scheidsrechter ook scherp op deze ballen. En die keer dat de spits dacht alleen af te gaan op keeper Jari, kon ik nog met een uiterste sliding de bal weg krijgen. Maar daarmee heb ik wel zo'n mooie schroeiplek opgelopen op mijn bovenbeen. Au!

Halverwege de eerste helft krijgt Blokkers een corner. Achter de bal in de hoek neemt Silvan plaats. Vanuit de verdedigende linies schuif ik door richting het gebied waar het moet gebeuren: de vijandelijke zestien. We trainen zelden op corners, maar de voorspelbaarheid van onze corners is vrij groot. Er is een grote kans dat bal vlak voor de eerste paal op kophoogte voorbijzoeft. En dan is het handig als er een Blokkers speler ergens in de nabijheid is om de bal te verwerken. En dat was ik in dit geval. Met het hoofd verlengde ik de bal door richting de vrijstaande Iyo. En beheerst scoort hij het eerste doelpunt van deze wedstrijd.

Een paar minuten na de openingsgoal staan twee van de drie acteurs van het eerste doelpunt weer goed opgesteld, maar dan in een andere opzet qua scene. Tim speelt zich handig vrij en passt naar Iyo. En goudhaantje Iyo scoorde zijn tweede doelpunt van de dag. Daarvoor had Jesse overigens ook kunnen scoren, maar wonderbaarlijk genoeg bleek er nog een verdediger op de doellijn te staan om zijn geplaatst schot voor de lijn te keren.

De ruime voorsprong van 2-0 werd overigens niet lang behouden. Volgens gebruikelijk recept zocht Volendam namelijk de aanval met een pass naar voren. Om iemand buitenspel te zetten is het echter cruciaal dat er tijdig gestapt wordt door de laatste verdediger en niet als de bal al een aantal omwentelingen heeft gehad. Dan kan zelfs een eerlijke vlagger als mijn vader niet anders doen dan de vlag omlaag houden en daarmee vrij baan geven aan de aanvaller van RKAV. Daarvoor had Jari al een paar keer bewezen dat hij scherp was met goede reddingen, maar ditmaal moest hij de bal in zijn eigen net opduikelen voor een aftrap van zijn eigen team: 2-1.

Met deze ruststand werd de limonade opgezocht. In de rust werden de puntjes op de i gezet door onze trainers Erwin en Cris. Vooral het vrijlaten van de diepe spits moest beter geregeld worden in de tweede helft. Met enkele omzettingen moeten de aanvallende impulsen van de tegenstander ook gesmoord worden. Net zoals een kunstgrasveld een huid van een been kan smoren. Dat gaat op zich goed in de tweede helft. Volendam komt minder gemakkelijk door onze verdedigende stellingen. En die keer dat ze over rechts wel doorkomen, hebben we geluk dat de linkeraanvaller voor de bal uitloopt op moment van passing van zijn medespeler. Zijn doelpunt wordt daarmee afgekeurd door vlagsignaal van mijn vader. Net lekker!

In plaats van de gelijkmaker scoort Blokkers niet lang daarna de 3-1. Iyo scoort zijn derde doelpunt van de dag na een solo. Dit doelpunt is zowel binnen het team als voor de supporters langs het veld bevrijdend. Het laatste gedeelte van de wedstrijd weten we elkaar makkelijker te vinden met goede passing. Dat leidt ook tot meer druk op het doel van Volendam. Uit een corner legt Tim de bal terug op Hugo, die de bal met een krul hoog voor het doel gooit. Isa staat daar klaar om de bal in te koppen: 4-1. Dat is ook tevens de einduitslag waarmee we 5 winstpartijen uit evenveel duels in deze derde fase hebben gehaald. Gelukkig heeft naaste concurrent RCZ vandaag verloren, waardoor we alleen aan kop gaan!

"Is het nat?" Met deze vraag haalt mijn vader mij weer terug naar de realiteit. Schaafwonden die niet dichtgeschroeid zijn, zijn letterlijk en figuurlijk irritant. Maar met de gedachte naar de fraaie winst en beslissende sliding in de eerste helft kan ik daar prima mee leven komende week.